Strona:PL C Dickens Wspólny przyjaciel.djvu/806

 — I poco próżne dyskusye? Nie rozumiem doprawdy, człowiek z pańskim wychowaniem...
 — O co mnie pan oskarża?
 — Więc pan chce koniecznie — rzekł z wyrzutem inspektor. — Nie przypuszczałem, aby człowiek z pańską kulturą mógł zdradzać taki brak delikatności wobec damy. Ale skoro pan chcesz, posądzony pan jesteś o udział w sprawie Harmona przed, czy po morderstwie,
 — W każdym razie — odparł John — spodziewałem się pańskiej wizyty dziś wieczór.
 — Uprzedzam pana, że te słowa mogą się zwrócić przeciw panu.
 — Nie zdaje mi się.
 — Upewniam pana, że tak jest, a teraz...
 — Teraz gotów jestem przejść z panem do przyległego pokoju i dać potrzebne wyjaśnienia.
 Rokesmith ucałował żonę i uspokoił ją raz jeszcze, poczem wziął z kominka jedną świecę i wyszedł z inspektorem. Rozmowa ich trwała pół godziny.
 Skoro powrócili, Bella zauważyła odrazu, że inspektor zmienił ton względem jej męża.
 — Moja droga! — rzekł John — zaprosiłem pana inspektora na mały spacer z nami, bo i ty będziesz nam towarzyszyła. Każ mu dać jaką przekąskę, a potem wyjdziemy razem.
 Pan inspektor nie chciał jeść i ograniczył się do szklanki grogu, a popijając go, wygłaszał krótkie monologi, jak naprzykład „ktoby się spodziewał“, „w życiu mojem nie zdarzyło się nic podobnego“ i t. p. Odprawił też natychmiast swych sa-