Strona:PL Carroll - W zwierciadlanym domu.djvu/145

 – Obawiam się, że nie posiadasz zbytniej rutyny w konnej jeździe, – odważyła się zauważyć, dopomagając mu poraz piąty wdrapać się na siodło. Rycerz był trochę zdziwiony i trochę obrażony, gdy usłyszał tę uwagę.
 – Z czego tak sądzisz? – zapytał, sadowiąc się na siodle i jedną ręką trzymając Alę za włosy, aby tem samem uchronić się od potoczenia w przeciwną stronę.
 – Dlatego, że ci ludzie, którzy potrafią jeździć konno, nie spadają z konia tak często.
 – Rutyny mam dużo, – zawołał Rycerz z godnością, – jestem stary praktyk.
 Ali nie przychodziła żadna inna odpowiedź na myśl, tylko przyciszonym głosem bąknęła „Istotnie?” Przez dłuższą chwilę trwało milczenie, tylko Rycerz z przymkniętemi oczami mruczał coś do siebie, a Ala oczekiwała jedynie tego momentu, kiedy znowu go musiała podnosić z ziemi.
 – Najważniejszą rzeczą dla jeźdźca, – odezwał się nagle Rycerz głośno, machając prawą ręką, – jest utrzymanie się... – Nie dokończył rozpoczętego zdania, bo zachwiał się nagle na siodle i upadł na ścieżkę, którą szła Ala. Tym razem przeraziła się okropnie i podnosząc go zapytała z niepokojem:
 – Mam nadzieję, że kości sobie nie połamałeś?

139