Strona:PL Carroll - W zwierciadlanym domu.djvu/51

 – Powinna nosić na plecach napis „Błagam o opiekę”…
 Nie minęła jeszcze sekunda („ileż tu pasażerów jest w tym przedziale!” pomyślała Ala), gdy ktoś się odezwał znowu:
 – Trzeba ją wysłać posyłką pocztową, w skrzynce napewno się nie zadusi…
 – Trzeba ją wysłać pośpieszną depeszą…
 – Najlepiej byłoby, żeby przez całą dalszą drogę sama ciągnęła pociąg…
 I coraz to ktoś nowy w ten sposób się odzywał.
 Lecz jegomość w ubraniu z białego papieru pochylił się naprzód i szepnął jej do ucha:
 – Nie zważaj na to, co wszyscy mówią, kochanie, lecz kupuj powrotny bilet za każdym razem, gdy pociąg się tylko zatrzyma.
 – Ale poco? – oburzyła się Ala zniecierpliwiona. – Ja wcale tym pociągiem jechać nie chciałam. Byłam przed chwilą w lesie i bardzo pragnę tam wrócić.
 – Lepiej nie żartuj, – ostrzegł ją cieniutki głosik tuż za plecami. – I tak już z tego nic nie będzie.
 – Czemu tak kąsasz? – zawołała płaczliwie Ala, oglądając się na wszystkie strony, aby się przekonać, skąd cieniutki głosik pochodził. – Jeżeli tak

47