Strona:PL Carroll - W zwierciadlanym domu.djvu/82

chwili dalej przyciszonym głosem, – tylko dzisiaj akuratnie mam migrenę.
 – A mnie ząb boli! – odezwał się Klaps, który słyszał uwagę brata. – Ból mój jest o wiele gorszy od twego!
 – To możebyście lepiej dzisiaj nie walczyli, – rzekła Ala, pragnąc wykorzystać sytuację i uspokoić braci.
 – Musimy trochę „powalczyć”, ale wątpię, czy to potrwa długo, – oświadczył Klops. – Która teraz godzina?
 Klaps spojrzał na zegarek i powiedział: – Pół do piątej.
 – Walczymy więc do szóstej, a później zjemy obiad, – zadecydował Klops.
 – Doskonale, – zgodził się brat ze smutkiem, – a ona może nas obserwować, tylko żebyś nie podchodziła zbyt blisko, – dorzucił. – Rozbijam wszystko, co mam pod ręką, gdy jestem zdenerwowany.
 – A ja rozbijam wszystko nawet w dalszej odległości, – zawołał Klops, – czy to coś widzę, czy też nie!
 Ala zaśmiała się. – To musicie często rozbijać drzewa, – zawołała.
 Klops rozejrzał się dokoła z pełnym zadowolenia uśmiechem.

78