Strona:PL Carroll - W zwierciadlanym domu.djvu/96

Wkrótce mnie zniecierpliwisz, jak będziesz się w ten sposób kręciła. – Robiła teraz czternastoma drutami jednocześnie i Ala spoglądała na nią z wielkiem zdziwieniem.
 – Jak może robić tylu drutami? – zapytywała siebie samą. – Dobiera coraz więcej i więcej z każdą chwilą!
 – A umiesz wiosłować? — zapytała Owca, podnosząc wgórę parę drutów przy tych słowach.
 – Owszem, trochę... ale nie na lądzie... i nie drutami... – odpowiedziała nieśmiało Ala, gdy nagle dostrzegła, że druty zamieniają się w wiosła i że obydwie z owcą znalazły się nieoczekiwanie w małej łódce, płynącej między dwoma brzegami. Należało się teraz ratować.
 – Pióra! – zawołała Owca, chwytając inną parę drutów.
 Nie posiadało to brzmienia uwagi, na którą należało odpowiedzieć, to też Ala nic nie rzekła, tylko wiosłowała dalej. Było coś dziwnego w tej wodzie, pomyślała, bo od czasu do czasu wiosła grzęzły w niej i nie można ich było wydobyć.
 – Pióra! Pióra! – wołała Owca, chwytając coraz to nowe druty. – Zobaczysz, że zaraz złapiesz raka.

92