Strona:PL Cecylia Niewiadomska - Noc sierpniowa.djvu/10

Dziewczynka na werendzie odwróciła się ku nadchodzącym, i wnet powitał ją chór okrzyków.
 — Oto jest lunatyczka, która dla księżyca wyrzeka się wieczerzy, towarzystwa i siedzi tutaj sama, niby zaklęta królewna.
 — Mamo, mamo! Marynia jest tu, na werendzie.
 — Maryniu, mama woła na herbatę.
 — Maryniu, weź chusteczkę.
 — Czego tak składasz ręce? Co ci jest? — pytano, widząc, iż prosi o coś ze złożonemi rękoma.
 — Coś wam powiem — rzekła Marynia — coś wam powiem ciekawego, tylko się uspokójcie. Nic nie zobaczymy przy takim hałasie.
 — A cóż mamy zobaczyć? — pytał dowcipny Romek — Czy jakie objawienie księżycowe?
 — Deszcz gwiaździsty.
 — Deszcz gwiaździsty?
 — Wyczytałam w »Wieczorach Rodzinnych«, możecie się przekonać sami, w artykule »Niebo w sierpniu«.
 — Czy to prawda, panie Adamie? — spytał Franek nauczyciela, który wyszedł razem z dziećmi na werendę.
 — Panna Marja ma słuszność, dziś jest 11, a spadanie gwiazd w sierpniu trwa zazwyczaj od 10 do 12. Piękne to zjawisko, ale zacznie się dopiero za parę godzin, może przed samą północą, — teraz żadnych gwiazd nie widać, więc jest czas na herbatę, rozmowę, zabawę, zanim się nam ukażą.
 — Jakto spadanie gwiazd? — zapytał Fra-