Strona:PL Chamfort - Charaktery i anegdoty.djvu/098

 Marivaux powiadał, że styl ma płeć i że kobietę można poznać po jednem zdaniu.

 Skazano równocześnie książkę o Rozumie i poemat Dziewica. Obu zabroniono w Szwajcarji. Urzędnik berneński, po gruntownem poszukiwaniu tych dzieł, napisał do Senatu: „Nie znaleźliśmy w całym kantonie ani Rozumu ani Dziewicy“.

 Gabrielli, sławna śpiewaczka, zażądała pięć tysięcy dukatów od cesarzowej za to aby śpiewać dwa miesiące w Petersburgu. Cesrzowa odpowiedziała: „Tyle nie płacę żadnemu z moich feldmarszałków. — W takim razie, odparła Gabrielli, niech Wasza Cesarska Mość każe śpiewać swoim feldmarszałkom“. Cesarzowa zapłaciła pięć tysięcy dukatów.

 „Ateusze są dla mnie lepszem towarzystwem, powiadał pan D..., niż wierzący. Wobec ateusza, wszystkie liche dowody istnienia Boga przychodzą mi na myśl; na widok wierzącego, wszystkie liche dowody przeciw jego istnieniu cisną mi się tłumem“.

 N... powiadał: „Mówiono mi wiele złego o panu de...; byłbym w to uwierzył pół roku temu, ale od tego czasu pogodziliśmy się“.

 Pewnego dnia, kiedy paru rajców mówiło zbyt głośno na rozprawie, prezydent de Harlay rzekł: „Gdyby panowie którzy rozmawiają nie robili więcej hałasu niż panowie którzy śpią, byłoby to bardzo miłe dla panów którzy słuchają“.

 Pewien kupiec, adwokat, inteligentny człowiek, powiadał: „Można dostać mdłości, widząc sekrety rządu, sądu i kuchni“.

 Colbert powiadał chwaląc przemyślność narodu, że Francuz zmieniłby skałę na złoto, gdyby mu pozwolono.