Strona:PL Chawa Rubin.djvu/16

— 17 —

wała wszystkie małomiasteczkowe panie, tej jednej mówiła sumienną prawdę.
 — Po czemuż kupiłaś jesiotry? — spytała staruszka.
 — Po pięć groszy funt — odrzekła Chawa.
 — To zarobiłaś.
 — U pani podsędkowej, bo kasyerowa nie oddała mi pieniędzy.
 — No idź, moja kochana, nie wiem ja, kto tam teraz w Puławach mieszka, ale podobno dużo państwa zjechało.
 Chawa ucałowała rękę staruszki i pobiegła. Z Kazimierza do Puław wiorst dziesięć, nie łatwem więc było odbycie tej drogi z ciężarem pięćdziesięciu funtów na plecach. To też przewieszony przez ramię Żydówki jesiotr zdawał się sceptycznie kiwać głową nad jej śmiałem przedsięwzięciem. Mimo to ona, chociaż głodna i strudzona, szła ostrym krokiem. Na trzeciej wiorście odpoczęła. Jakiś przejeżdżający obywatel, spostrzegłszy u jej nóg rybę, kazał stanąć.
 — A co to macie? — spytał.
 — Jesiotra — odrzekła Chawa z bijącem sercem.
 — E, jesiotra — bąknął wzgardliwie i pojechał dalej.
 Może w Puławach każdy tak kiwnie? Chawa porwała się i ruszyła w drogę. Po dwu wiorstach znowu spoczęła. Rozmyślając nad swo-