Strona:PL Chawa Rubin.djvu/30

— 31 —

żądającym przyaresztowania Franka, daremnie od godziny się pasował. Zmieniał wyrażenia, kreślił, przepisywał, nareszcie po długich mozołach wypracował akt, który zdaje się odpowiadał w zupełności jego powadze i ważności wypadku.
 — Frankowi dałem dymisyę — rzekł do Chawy dumnie, otrzepując o stół pióro z atramentu — jeżelibyś służyła dobrze, dałbym ci posadę roznosicielki.
 Żydówka ukłoniła się, dziękując niemem poruszeniem ust. W tej chwili weszła służąca.
 — Czy pan będzie jadł jesiotra na zimno? — spytała.
 — Ach, prawda — zawołał Chrząstkiewicz — ileż ci się należy za tego jesiotra?
 — Drobna rzecz — odrzekła Chawa.
 — No przyjdź wieczorem po listy.
 Wyszedł. Dnia więc 13 lipca 18** roku Chawa Rubin została formalnie zatwierdzoną w godności roznosicielki listów zwyczajnych i rekomendowanych, po mieście i wsiach, za opłatą co łaska. Wieść o tym wypadku rozbiegła się szybko po Kazimierzu, a nawet jednocześnie z raportem doszła do magistratu.
 — Słyszałeś, słyszałeś — zawołała pani bur-