Polacy, jako naród i jako państwo, występują na widownię dziejową w szóstym dziesiątku lat dziesiątego stulecia po Chr., z objęciem władzy przez pierwszego historycznego króla, względnie księcia Mieczysława, czyli Mieszka I z rodu Piastów. Wskazuje nam to już na względną dawność Polski Mieczysławowej. Mieszko I był w swoim rodzie pierwszym monarchą ściśle historycznym, pierwszym chrześcijaninem, ale nie był założycielem dynastji. Dynastja, a więc i państwo istniały już przedtem, nie mamy tylko o tych czasach relacyj ściśle pewnych, wiarogodnych. Dawność Polski tego początkowego okresu jednak jest rzeczą pewną i da się do pewnego stopnia udokumentować. Znamy bowiem imiona przodków Mieszka I-go w kilku generacjach wstecz, aż do założyciela rodu, Piasta, i jeżeli na długość trwania każdej z tych generacyj policzymy przeciętną długość życia ludzkiego, to w sumie otrzymamy okres czasu, który dodany do rachuby historycznej, sprawi, że dawność istnienia Polski będziemy musieli cofnąć o lat kilkadziesiąt do stu kilkudziesięciu czyli przenieść gdzieś na wiek dziewiąty, a w razie długowieczności pierwszych, przedhistorycznych Piastów, nawet na wiek ósmy po Chr.
A ponieważ Piast, który mimo legendarności swych rysów był postacią niewątpliwie realną, nie może oznaczać rozgraniczenia z jąkąś pustką i jakąś formację prawno-państwową musiała Polska tworzyć przed czasami tego pierwszego legendarnego księcia-kołodzieja, przeto rzeczą zupełnie logiczną będzie, gdy pierwiastkowemu praistnieniu Polski wyznaczymy wiek siódmy i szósty po Chr.
Takim sposobem znaleźlibyśmy się najściślej u kolebki Polski, Polski rzeczywiście nie takiej, jaką była prawdopodobnie, lecz jaką utworzyła
Strona:PL Chołoniewski Antoni - Początki dziejów naszych.djvu/06
Ta strona została uwierzytelniona.