skich, na lat sto przed Rysińskim!) nie jest bynajmniej przekładem niewolniczym, skoro są w nim pewne zmiany i dodatki, w których się przebija indywidualność autora: jego liberalizm, jego niechęć ku możnym panom i t. d.
Studyum prof. Brücknera jest niezmiernie ważnym przyczynkiem do historyi literatury naszej w pierwszej połowie XVI wieku, literatury, której, jak się okazuje, Biernat z Lublina był jednym z najzasłużeńszych budowników; jego „Ezop“, jak to słusznie mówi prof. Brückner, zająć winien o wiele celniejsze stanowisko w historyi pierwocin poezyi polskiej, aniżeli „Żywot“ Opecia w historyi prozy.
Trudno natomiast, a raczej niepodobna zgodzić się z twierdzeniem prof. Brücknera, że Biernat z Lublina jest także autorem wydanych w roku 1564 przez Marcina Siennika „Lekarstw doświadczonych“, czyli, innemi słowy, że Biernat z Lublina, sekretarz domu Pileckich, a autor „Lekarstw doświadczonych“, lekarz domu Pileckich, to jedna osoba[1]. Nagromadzone przez prof. Brücknera dowody nie wytrzymują krytyki, a w każdym razie są niedostateczne. „Czytelnika — pisze prof. Brückner — uderzają najpierw liczne wiersze, całkiem niezwykłe po naszych zielnikach i herbarzach;... wierszy
- ↑ Słuszną wątpliwość w tym względzie wyraził już St. Kossowski w szkicu p. t. „Trybun ludu szlacheckiego“ (Lwów 1907 str. 4—5, przypisek), ale jej dotychczas nie uzasadnił.
powego“. Prawdopodobnie posługiwał się jednem z bardzo licznych już za jego życia wydań zbiorowych różnych bajek „Ezopa“, do których często dołączano i bajki Abstemiusa. Do najbardziej rozpowszechnionych należały wydania Dorpiusa. Directorium vite humane ukazało się po raz pierwszy w druku w r. 1480.
