Strona:PL Chrzanowski Ignacy - Biernata z Lublina Ezop.djvu/013

 Lecz Malecki świadczy, że Biernat napisał jeszcze „wiele innych“ utworów: należy do nich, oprócz „Ezopa“, wydana niedawno przez F. Pułaskiego „Rozmowa Palinura z Karonem“ (w „Collectanea biblioteki ordynacyi hr. Krasińskich“ nr. 2), co, wobec gruntownej i umiejętnej argumentacyi wydawcy (w przedmowie do wydania oraz w „Sprawozdaniach z posiedzeń Towarzystwa Naukowego Warszawskiego“, r.1908 zeszyt 8) nie podlega, zdaje się, wątpliwości.
 Tak się przedstawia dotychczasowa literatura o Biernacie z Lublina. Jako autor pierwszej książki polskiej i wogóle jako jeden z najzasłużeńszych twórców literatury ojczystej, zasługuje ten mieszczanin na obszerną, wyczerpującą monografię. A stąd wydanie jego „Ezopa“ i wcielenie go do „Biblioteki pisarzów polskich“ jest rzeczą aż nadto zrozumiałą.
 Wydanie niniejsze jest przedrukiem unikatu kórnickiego, oprawnego razem z „Hetmanem“ B. Paprockiego, Kraków u M. Syebeneychera 1578 i „Gryzeldą“ b. m. dr. 1571.
 Jestto egzemplarz mocno obcięty 19 ✕ 14·5 cm, skład we dwie kolumny 15·2 ✕ 12·2 cm. (por. podobiznę Ciij); tytuł (w reprodukcyi pomniejszony) 16·2 ✕ 11·25 (rozmiary ozdobnych ramek), herb na odwrocie 12·6 ✕ 12·2 (rozmiary ozdobnych ramek). Kustosze zaczynają się na pierwszej karcie tekstu od Aij, druga karta wyjątkowo nieoznaczona, karta trzecia stale nieoznaczona, następują B, Bij, Biij, nieoznaczona, C, Cij, Ciij, nieozn. i t. d. aż do Siij, poczem ostatnia karta (zadrukowana tylko po jednej stronie), jak zwykle, nieoznaczona. Papier w pierwszych arkuszach A — F ma znak wodny: na tarczy renesansowej, zakrytej koroną, lew (czeski) wspięty