Strona:PL Chrzanowski Ignacy - Biernata z Lublina Ezop.djvu/015

tych przez Akademię, t. j. zachował wszystkie właściwości języka staropolskiego i jego form, ale ortografię modernizował; wahania pomiędzy dz a c (w bezokoliczniku) oraz pomiędzy em a ym, emi a ymi — wydawca zachował; sampierz drukował stale sąpierz. Dwa wykazy bajek (według tytułów, t. j. przysłów, i według treści) są dodatkiem wydawcy. W przypiskach do bajek wydawca uwzględnił: a) źródła bezpośrednie, t. j. teksty łacińskie „Ezopa“, Abstemiusa i Jana z Kapuy; b) źródła pośrednie, t. j. teksty greckie „Ezopa“ i łacińskie Fedra; c) czeskie „Ezopowy Fabule“; d) ważniejsze zbiory bajek polskich aż do Mickiewicza włącznie (bez uwzględnienia ich filiacyi). W dodatku wreszcie umieścił wydawca teksty kilkunastu bajek w różnych redakcyach — w celu uwydatnienia różnorodności pomysłów i stylu w okresie trzech wieków.
 Pozostaje wydawcy miły obowiązek złożenia gorącego podziękowania p. Z. Celichowskiemu za wypożyczenie z biblioteki kórnickiej „Ezopa“, p. L. Bernackiemu za wypożyczenie z Ossolineum bajek Niemirycza, p. A. Chmielowi, określenie znaków wodnych i opisanie oprawy, prof. Łosiowi za ostateczną rewizyę tekstu, nadewszystko zaś — prof. J. Czubkowi za niezmordowaną i ustawiczną pomoc w trudach mozolnej korekty.

Ign. Chrzanowski.