Ta strona została skorygowana.
L Lafontaine.
FE Fabuły Ezopowe albo przypowieści z tekstu graeckiego na łaciński, z łacińskiego na polski język, dla uciechy i pożytku pospolitego przetłomaczone. W Krakowie R. P. 1754[1].
Rej. Zw. M. Reja Zwierzyniec, wydał W. Bruchnalski, Kraków 1895.
Rej. Figl. M. Reja Figliki, wydał W. Wittyg, Kraków 1905.
Paprocki. B. Paprockiego Koło rycerskie, wydał W. Czermak, Kraków 1903.
FP Facecye polskie, wydał A. Brückner, Kraków 1903.
Błażewski. Marcina Błażewskiego Setnik przypowieści uciesznych, wydał W. Bruchnalski, Kraków 1897 (Verdizotti, Cento favole).
Potocki, Ogród. Wacław z Potoka Potocki. Ogród fraszek, wydanie zupełne A. Brücknera, tom 1—2, Lwów 1907.
Potocki, Moralia. Brückner. Spuścizna rękopiśmienna Wacława Potockiego, część II. Rozprawy Wydz. filolog. XXIX, str. 278. — Brückner, Język Wacława Potockiego, tamże XXXI, str. 302.
Niemirycz. (Krzysztofa Niemirycza z Czernihowa). Baiki Aezopowe wierszem wolnym dedicowane Krolewiczowi Jegomości Polskiemu, Cur-Princowi electoratu saxońskiego. Drukowane w Krosnie nad Odrą, w Drukarni Christiana Müllera, Roku 1699[2].
Jabłonowski. Nowy Ezop polski życie Ezopa i sto oko
- ↑ Wydanie pierwsze Przypowieści czyli Fabuł Ezopowych, z pierwszej polowy XVI wieku, nie dochowało się; najwcześniejsze znane — z początku w. XVII (w Ossolineum); ob. Estreicher XVI, 144 nn.; we wszystkich wydaniach teksty te same (ob. Brückner, Ezopy, str. 42).
- ↑ Pierwszy to polski tłumacz Lafontaine’a (ob. Brückner, Ezopy). Są tu następujące bajki: Osieł i piesek — Lis bez ogona — Świerszcz i mrówka — Małpa i delfin — Podróżny i osieł — Szczur i żaba — Pies z sztuką mięsa — Kozieł i lis — Żaba i wół — Dąb i trzcina — Muł pyszny — Dwie myszy — Baranek i wilk — Jupiter i zwierzęta — Młodzieniec niemłody — Lew kochający (z prefacyą do jednej
