„I to ostatek na stół dał; 1290
„Miejcie na tym dosyć teraz,
„Polepszymy na inszy czas“.
Xant sie nań gniewem poruszy,
Rzekąc: „Azać wrzód był w uszy?
„A czemuś nie kupił tego, 1295
„Coby bylo najlepszego“?
Rzekł: „K temuć sie będę znał,
„Iżeś mi to tak rozkazał;
„A dobrze, iż ci słuchają,
„Którzy mą, przę[1] rozeznają. 1300
„Jać nie wiem, abych winien był,
„Iżech języków nakupił;
„A jedno mię posłuchać chciej,
„Powiem ci dowód rzeczy tej:
„Językci[2] członek najlepszy, 1305
„A nad inne potrzebniejszy,
„Którego by człowiek nie miał,
„Bydłuby sie podobien zstał;
„Z językać wszystki mądrości
„Nauk wszelkich ich chytrości; 1310
„Wszelka sprawa każdej rzeczy,
„Przez język sie zawsze toczy;
„Co kto ma wziąć albo też dać,
„Kupić albo i przedawać,
„Którzy cześć, wiarę trzymają, 1315
„Językiem to oprawiają;
„Językiem miasta budują,
„Pospolitą rzecz sprawują.
„Przezeń prawa sprawiedliwe
Strona:PL Chrzanowski Ignacy - Biernata z Lublina Ezop.djvu/126
Ta strona została przepisana.
