W łono z ludzi ubogiemu.
Ono cudo gdy uźrzeli, 2005
Wszyscy ludzie sie zumieli,
Pytając, jeśliby kto był,
Aby im ten dziw wyłożył.
Wszyscy sie na to zwolili,
Którzy W Samie starszy byli, 2010
By na to Xanta wezwano,
Iż go za mędrszego miano.
Xant też tego nie rozumiał,
Dwa dni sobie na rozmysł brał,
Szedszy do domu, i myślił. 2015
Jakoby dalej uczynil.
Ezop, widząc go smutnego.
Znienagła przyszedł do niego,
Rzekąc: „Darmoć tobie myślić,
„Muszęć ja sam w tej rzeczy być; 2020
„Otóż jutro idź miedzy gmin,
„A takową rzecz uczyń k nim:
„Wszyscy ludzie, posłuchajcie!
„Jakoż mię tu dobrze znacie
„Nie jestem wróg ani gadacz, 2025
„Ani takich cud wykładcz,
„Bom sie ja w tym nie obierał:
„Inszem rzeczy na pieczy miał;
„Aleć mam sługę jednego,
„W tych rzeczach umiejętnego; 2030
„Tenci wam dobrze wyłoży,
„Co ten pierzcień z orłem waży.
„Chcecieli tego doświadczyć,
„Każęć mu ja natychmiast przyść.
„A tako ty cześć będziesz miał, 2035
Strona:PL Chrzanowski Ignacy - Biernata z Lublina Ezop.djvu/149
Ta strona została przepisana.
