Na orle gniazdo wleciała
A jajca na dół zmiotała. 20
Orzeł po szkodzie, którą wziął,
Boga prosić o to począł,
Aby się nad nim zmiłował
Przśpieczne mu gniazdo zjednał.
Bóg rzekł: „Gdy prosisz pokornie, 25
„Niesiż jajca na mym łonie;
„A nie bój się już żadnego,
„Domieszkasz tam czasu swego“.
Krówka, gdy to usłyszała,
Z łajna gruzłę udziałała, 30
A wziąwszy, na górę się wzbiła,
Bogu na łono spuściła.
Jowisz, łajno gdy zrzucić chciał,
Pospołu z nim jajca zwalał;
Czego orzeł barzo żałował, 35
Ale temu nic rzec nie umiał.
Nie waż sobie lekko żadnego,
Małego albo wielkiego:
Będzieć o tym zawżdy myśliI,
Jakoby się tego pomścił. 40
Rimicius: D (162) De aquila et scabrone. [H 7 Ἀετὸς ϰαὶ ϰάνϑαρoς]. St (244) De aquila et scabrone. — FE (50) O krówce z orłem. — Błażewski 2 Bóg nierychły, ale łuczny. Orzeł i liszka. — Jakubowski 30 Orzeł i krówka. — (L II, 8 L'aigle et l'escarbot).
Orzeł w jednym lesie z liszką
Mieszkał, jako z towarzyszką:
