Strona:PL Chrzanowski Ignacy - Biernata z Lublina Ezop.djvu/205

Ta strona została przepisana.


Rimicius: D (160) De carbonario et Iotore. [H 59 Ἀνϑραϰεὺς ϰαὶ γναφεύς]. C (164) Vhlijř a knap. — FE (24) O węglarzu z farbierzem. — Rej Zw. IV, 51 Ze złym złe towarzystwo.

20. Gdzie rozumu nie, czas pomoże.

Liszka, kiedy głodna była,
Do sołu dziurą trafiła,
Gdzie mięsa dosyć nalazła,
I barzo sie tam najadła.
Więc gdy zasię chciala wyniść,        5
Nie mogła sie w dziurę wmieścić,
Bo się była tak otkała,
Iż sie za dwie innych zdała;
A także w sole siedziała,
A dla bojaźni stękała,        10
Aby jej chłop kijem nie dał,
Jeśliby ją w sole zastał.
Druga liszka, przychadzając,
Usłyszała ją stękając:
„Mila siostro, czemu stękasz,        15
„Albo na się przygodę masz“?
Ona rzekła: „Tuć na mię sęk,
„Niedarmo słyszysz taki stęk:
„Porusz teraz swej mądrości,
„Wyprowadź mię z tej ciężkości“!        20
Odpowie jej: „Tu pomieszkaj,
„A przez mały czas poczekaj:
„Inaczej stąd nie wynidziesz,
„Aza zasie cienka będziesz“!
Czasu patrzaj w kożdej rzeczy:        25
Czasci trudne rzeczy leczy;