Strona:PL Chrzanowski Ignacy - Biernata z Lublina Ezop.djvu/213

Ta strona została przepisana.


Rimicius: D (163) De cata, in feminam mutata. [H Γαλῆ ϰαὶ Ἀφροδίτη]. — FE (23) O młodzieńcu z kotką. Minasowicz (109) Człek i z żoną kotką. — por. BWF (165) Liszka, w niewiastę zamieniona. — EW 77 O Wenerze i o kotce. — Niemirycz (41) Kotka, przemieniona w białogłowę (L II, 18 La chate metamorphosée en femme). — por. Jabłonowski 58 Wilk i lis. Difficile est mutare naturam. — por. tenże 59 Dwuch filozofów i koty. Naturam fovea expellas, tamen usque recurrit. — Jakubowski 40 Kotka, w białogłowę przemieniona (L j. w.). — por. Kniaźnin III, 8 Jowisz i liszka (H 149 Ζεὺς ϰαὶ ἀλώπηξ).

28. Śmierci kożdy sie boi.

Człowiek stary w jednej dobie
Niósł drew brzemię z lasu na sobie;
Umęczywszy sie, z siebie złożył,
Śmierci, aby przyszła, prosił.
Owaciem Śmierć przybieżała,        5
O przyczynę sie pytała,
Czemu jej tak pilnie wzywał,
„Alboby rychlej umrzeć chciał“?
Starzec, widząc, Śmierci sie bał,
Pokornie jej odpowiedział:        10
„Ta mi cię potrzeba była,
„By na mię ty drwa włożyła“...
Wszyscy ludzie śmierci nie radzi,
Tak starzy, jako i młodzi;
Zwłaszcza, którzy ten świat umiłują,        15
By nie umrzeć, a to pracują.

Rimicius: D (184) De sene, Mortem vocante. [H 90 Γέρων ϰαὶ Θάνατος]. C (167) Cžlowĕk starẏ a smrt. — FE (69) O starem, Śmierci wzywającym. — Błażewski 37 Ptaszkiem słówko wyszedszy, wołem się nie wraca, O Sta-