Rimicius: D (168) Do vitula et bove. [H 113 Δάμαλις ϰαὶ βοῦς — por. Anonim ZP [XV, część 2, 411) Koń spasły i wieprz karmny. — por. Niemcewicz III, 18 Wieprz i koń.
Szczeście niegdy dziecię uźrzało,
Które sobie nad studnią spało;
Przyszedszy, je obudziło
A tak do niego mówiło:
„Idż precz! Źleś sie tu uśpiło: 5
„Gdyby sie w studnią wwaliło,
„Nie ciebiećby winowano,
„Jednoby na mię wołano“.
Ludzie w wielu rzeczach błądzą,
A nie dobrze swych spraw sądzą; 10
A gdy szkody popadają,
Na szczeście winę składają.
Rimicius: D (169) De puero et Fortuna. [H 316b Παῖς ϰαὶ τύχη]. — FE (70) O Fortunie z dziecięciem. — Niemirycz (32 verso) Fortuna i dziecię (L V 65 La Fortune et le jeune enfant). — Jakubowski 89 Fortuna i młodzieniaszek (L j. w.).
Myszy w jednym domu były,
Gdzie sie były porodziły;
I był ich tam sjem niemały,
Bo wszystki społem mieszkały.
Kot, gdy sie tego dowiedział, 5
W jednym kącie sobie siedział,
