Strona:PL Chrzanowski Ignacy - Biernata z Lublina Ezop.djvu/230

Ta strona została przepisana.


„Jamci sie nic nie przeciwiał        10
„Animci sie ja z wami bił,
„Jednom drugim trwogę trąbił“!
Rzekł jeden z onej drużyny:
„Godniejszyś tym więtszej winy:
„Gdyś sie z nami sam bić nie śmiał,        15
„Ineś trąbienim pobudzał“.
Dalekoć on więcej szkodzi,
Kto niekomu na złe radzi:
Godzien karania więtszego,
Gdy kto złym jest z przyczyny jego.        20

Rimicius: D (172) De tubicine quodam. [H 386 Σαλπιϰτής]. C (212) Trubač. — FE (25) O trębaczu.

47. Proznego chleba nie chować.

Kowal czasu niektórego
Miał psa barzo leniwego,
Który na piecu zawżdy spał,
Kiedy jego gospodarz kował;
Ale, gdy kowal jeść począł,        5
Dopiero więc pies sie ocknął:
Chodził po domu, mardając.
Kości pod stołem zbierając.
Kowal, widząc, iż nie szczeka,
Jedno, śpiąc, obiada czeka,        10
Kijem go z domu wypędził,
A takie mu słowa mówił:
„Podzi precz leniwy sługo!
„Bo jesz wiele, a śpisz długo:
„Kiedy ja kuję, ty proznujesz,        15
„A kiedy jem, tedy czujesz”!