Strona:PL Chrzanowski Ignacy - Biernata z Lublina Ezop.djvu/245

Ta strona została przepisana.


Wielkie myto obiecował,
Ktoby sie chciał tego podjąć,
Wilkowi kość z gardła wyjąć.
Owaciem sie żóraw obrał,
Nosem z gardla kość mu wyrwał,        10
A kiedy go tak uzdrowił,
O zapłatę z wilkiem mówił,
Wilk sie z jego żądania śmiał,
A swe zęby ukazował,
Rzekąc: „Aza masz w tym mało,        15
„Żeś wyjął kark z gardła cało“?
Nie czyń złemu nic dobrego,
Boć nie będzie wdzięczen tego,
Bo źli w tym kochanie mają
Gdy złe za dobre wracają.        20

Rimicius: D (180) De lupo et grue. [H 276b Λύϰος ϰαὶ γέρανος]. Phnedrus I, 8 Lupus et gruis. St (88) De lupo et grue. C (212) Wlk a ržeřáb. — FE (3) O wilku i o żórawiu. — Błażewski 55 Z uszyma do domu. Wilk i żóraw. — Potocki, Ogród III, 56 Wet za wet (Lis i bocian). — Minasowicz (9) Złych bronić, złym pomagać rzecz jesi niebezpieczna. — Tenże (119) Wilk i żóraw. — BWF (25) Wilk i żóraw. — EW 46 Wilk i żóraw.   Jakubowski 51 Wilk i bocian (L Ill, 9 Le loup et la cieogne).

64. Nie mów pyszno, być na złe nie wyszło.

Kur, który kokoszy wodził,
Z drugim kurem zawżdy sie bił,
Ale, który bitwę stracił,
Przed wielkimi sromy sie skrył.
Więc on drugi, który wygrał,        5
Bijąc skrzydły, barzo śpiewał