Zachowaj sobie kożdego,
Aza łuczysz na wdzięcznego;
Nie bacz, iż pokornie chodzi,
Pod czasem ci sie przygodzi.
Rimicius: D (182) De formica et columba. [H 296 Μύρμηξ ϰαὶ περιστερά]. St (252) De formica et columba. C (175) Mrawenec a holubice. — FE (31) O mrówce i o gołębiu. — BF 20 O gołębiu i mrówce. — Jakubowski 34 Gołąb i mrówka (L II, 12 La colombe el la fourmi). — Górecki (I, 79) Gołąb i mrówka.
Pytał młody jeleń starego:
„Co sie dzieje, ojcze, złego,
„Iże przede psy uciekasz,
„Kiedy krasy tak dosyć masz?
„Napierwejeś dosyć wielki. 5
„Ku biegowi barzo lekki;
„Rogami sie możesz bronić,
„Kiedyby cię kto chciał gonić“!
Rzekł mu ociec: „K temu sie znam,
„lżeć krasy niemało mam: 10
„Pyszne rogi, nogi skokliwe[1],
„Ale serce jest lękliwe.
„A przetoż, gdy psy usłyszę,
„Rad i nierad biegać muszę,
„A nie mogę więc psów czekać, 15
„Kiedy na mie imą szczekać“.
Proznoć upominać tego,
- ↑ W pierwodruku: szkodliwe.
