Strona:PL Chrzanowski Ignacy - Biernata z Lublina Ezop.djvu/249

Ta strona została przepisana.


Kto jest serca niemężnego:
Nie pomożeć urodzenie,
Zwyciężyć ji przyrodzeniel

Rimicius: D (182) De vitulo et cerva. [H 303 Νεβρὸς ϰαὶ ἔλαφος]. C (181) Telec. — FE (75) O wole z łanią. — Błażewski 34 Czego Bóg nie da, kowal nie ukuje. O jeleniu z synem. — EW 11 Jeleniątko i jeleń.

68. Rad obiecuj, a mądrze daj.

Pczoła, gdy miód udziałała,
Bogu go ofiarowała;
Bóg był wdzięczen, iż go poczciła,
A rzekł jej dać, oczby prosiła.
Ona Boga jęła żądać,        5
Aby jej ten dar raczył dać,
Iż, kogoby ukąsiła,
By go dusza opuściła.
Bóg sie w tej rzeczy rozmyślał,
Bo ludzi więcej miłował;        10
Aby obietnicę spełnił,
Pczele prośby tak dopuścił:
Gdyby kogo ukąsiła,
Żądło w ranie ostawiła,
Swym gardlem go zapłaciła,        15
Iże sie tak chciwie mściła.
Nigdy nie chciej tak dwornym być,
Iżby komu chciał zaszkodzić!
Bo co na innego stroisz,
Sam się rychlej w tym ułowisz.        20