Rimicius: D (183) De ape et Iove. [H 287b Μέλισσα ϰαὶ Ζεύς]. St (253) De ape et love. — FE (76) O pczolej ofierze i też prośbie.
Mucha, w kuchni przelatając,
Wszystkich karmi pokuszając,
Kiedy tłustą juchę piła,
W niej sie wszystka zatopiła.
A gdy z garnca wyleźć chciała, 5
Prozno długo pracowała,
A już blizka śmierci była,
Sama z sobą tak mówiła:
„Jadłam dosyć, piłam dosyć,
„Już też i o śmierć nie dbam nic 10
„I nie mam żadnej żałości,
„Kiedy wżdy umrę w sytości”.
Słusza w rzeczach cierpliwym być,
Które inak nie mogą być;
I to szalon, kto sie kusi 15
Ujć onego, co być musi.
Rimicius D (183) De musca. [H 292 Μυῐα]. — FE (76) O muszce, w polewce pływającej. — Błażewski 47 Głową muru nie przebijesz. O musze. — Anonim ZP (X, część 1, 186) Mucha, w mleku tonąca.
Młodzieniec jeden zbytni był,
Który swe wszystko potrawił,
A jednę już sukienkę miał,
Która, sie zimie odziewał.
