U którego ciężko robił,
Glinę, cegłę zawżdy nosił.
I tam sie mu źle widziało
Wiele robić a jeść mało: 10
Znowu zasię Boga żądał,
By mu lepszego pana dał.
Bóg go polecił szewcowi.
Zle tam było nędznikowi,
Bo mu mało jeść dawano 15
I kijem go przyglądano.
Tam nędzny osieł narzekał:
„Jakem przód dobre pany miał,
„A wpadłem tu z swej głupości,
„Gdzie niemasz żadnej lutości! 20
„Już mię zrobił, ledwo stoję,
„A jeszcze sie o to boję,
„Iż, gdy mię zbawi żywota,
„O skórze będzie robota!“
Kto u mnogich panów bywa, 25
Rzadkoć ten sługa utywa:
Szalenić sie tym ubożą,
A idą z płachty w rogożą.
Rimicius: D (185) De asino et Iove. [H 329 Ὄνος ϰαὶ ϰηπωρός]. C (177) Wosel a zahradnijk. — Rej Zw. IV 48 Odmienność. — Jabłonowski 83 Osieł u siłu panów. Nunquam sua sorte contenti. — Jakubowski 90 Osieł i jego panowie (L VI, 98 L'âne et ses maîtres).
Niegdy sie zające radzili,
Jakoby swej nędze zbyli,
