Orzeł hnet tako uczynił,
Żółwiowi skorupy złomił;
Tego wrona pilna była,
Mięso pierwej pochwyciła. 20
Dobrzeć tu wrona radziła:
Sobie pożytku życzyła;
Trzebać sie dobrze wystrzegać,
Gdy kto ma radę wybierać.
Romulus I, 13: Hevrieux (ll, 200) Aquila, cornix et testuto. D (6) De aquila et cornicula. Phaedrus II, 6 Aquila
et cornix. St (96) De aquila, testuggine et corvo. C (66)
O worlu, hlemeyždi a wráně. — Potocki, Moralia (773). —
FE (5) O wronie i orle. — Minasowicz (25) Potęgi, złością wspartej, któż sie wżdy uchroni? Orzeł, wrona i żółw. — BWF (61) Orzeł, wrona i żółw. — BF 31 Orzeł, wrona i żółw.
Lew, kiedy mu siedm lat było,
Scześnie mu sie powodziło:
Miał przy sobie przyjaciele,
Służyła mu źwierząt wiele.
Potym przyszedł ku starości, 5
Powątlały jego kości;
Ani sie już mógl pożywić,
Swoim sługom dobrze czynić.
Więc go wszyscy opuścili,
Którzy mu z jadła służyli, 10
I ostawion w wielkiej nędzy:
Nic przyjaciel bez pieniędzy.
Poszedł niedzwiedź, liszka z wilkiem,
Sęp też poszedł, wrona z krukiem;
