I, puściwszy ją, w lesie chodził,
Owa sie w sidlech uwadził;
A gdy ich sam nie mógł stargać,
Ubogi lew począł stękać.
Mysz, to słysząc, przybieżała, 25
A lwa barzo żałowała,
Iż wpadł w tako ciężkie jęctwo,
Gdyż jej czynił dobrodziejstwo.
Wnet sie ku sidłu rzuciła
A on powróz przekąsila; 30
A także lwowi pomogła
I od śmierci go wywiodła.
Ta powieść uczy mocarze,
Któreś też nieszczeście karze,
By nikogo nie wzgardzali, 35
Sąli wielcy albo mali.
Romulus I, 17: Hervieux (II, 202) Leo et mus. D (8) De leone et mure por. D (109) Ahstemius, 52. [H 256 Λέων ϰαὶ μῦς]. St (102) De leone et mure. C (69) O lwu a o myssi. — FE (7) O lwie i o myszy. — Rej Zw. IV 47 O tymże (Ubogiego sobie lekce nie waż). — Minasowicz (68)
Lew i mysz. — BWF (167) Lew i mysz. — EW 38 Lew i myszka. — Jakubowski 33 Lew i szczur (L II, 11 Le lion et le rat) — Kniaźnin II, 4 Lew i mysz.
Oracz niegdy był lnu nasiał,
Iżby z niego przędziwa miał;
A ptacy tego nie dbali,
Niwczym mu nie przekażali.
Więc jaskółka przyleciała. 5
W tej je rzeczy wystrzegała,
