Strona:PL Chrzanowski Ignacy - Biernata z Lublina Ezop.djvu/297

Ta strona została przepisana.


„Będęć sie nimi upiekać“.
Świnia mu odpowiedziała
(Nie rada go tam widziała):
„Miły wilku, wynidzi precz!        15
„Tu przy mnie być nie twoja rzecz.
„I własny mąż musi wyniść,
„Kiedy żona ma porodzić:
„Obcego się bardzo wstydzę,
„A przed sromem nie porodzę.       20
„A chceszli mi wdzięk uczynić,
„Co nadalej ode mnie odejdź,
„Bych się nigdy nie widziała
„I głosu twego nie słyszała“.
Nie każdemu trzeba wierzyć,        25
Chocia umie cudnie mówić;
Boć to barzo często bywa,
Pod słowy sie fałsz przykrywa.

Romulus II, 4: Hervieux (II, 205) Lupus et scrofa parturiens. D (12) De lupo et sucula. Phaedrus Appendix 19 Scrofa parturiens et lupus. St (114) De scrofa et lupo. C (76) O swini sauprasnij a o wilku. — FE (11) O wilku i o świni. — Minasowicz (89) Wilk i prośna maciora.

114. Kto wiele mówi, mało uczyni.

Ziemia sie była nadęła,
Nie wiem, co w sobie poczęła;
Było stękania wielkie i drżenie,
Iż sie bało wszystko stworzenie.
A kiedy sie ludzie bali,        5
Czego dziwnego czekali
(Bowiem takie grozy były,