Strona:PL Chrzanowski Ignacy - Biernata z Lublina Ezop.djvu/324

Ta strona została przepisana.


Liszce tak odpowiedziała:
„Sprawnie za tobą wołają,        15
„Iż cię tak złą wszyscy znają;
„Myć swojego pożywamy,
„Czego pracą nabywamy:
„Ale ty, czego pożywasz,
„Złodziejstwem tylko nabywasz“.        20
Bo wolno jest gospodarzowi,
Ale nie wolno złodziejowi:
Czego wżdy drudzy nie dbają,
Cudze sobie przywłaszczają.

Abstemius 9 De vulpe et mulieribus, gallinam edentibus. — FE (108) O niewiastach i o liszce.

136. Niewieścia żałoba tylko u pogrzebu.

Jedna pani męża miała
A przednie go miłowała;
Który nagle się rozbolał,
A tak żywota dokonał.
Więc, gdy było przy pogrzebie,        5
Nie lutując sama siebie,
Żałobliwie narzekała,
Za nim się w grób wrzucić chciała:
„Któż mię będzie opatrował,
„O moje rzeczy się pracował?        10
„Bieda mnie, nędznej sierocie,
„Ostawszy w takim kłopocie“!
Owa jeden k niej przystąpił,
Aby ją w smutku pocieszył,
Rzekąc: „Miła pani, nie chciej płakać!        15
„Możeć Bóg takowegoż dać.