„A by to Pan Bóg dać raczył,
„Iżbych ja twoim mężem był,
„Dobrzeby się u mnie miała,
„Troskiby tej zapomniała”. 20
Ona rzekła: „Źleś udziałał:
„Czemuś dawniej nie powiedział?
„Jużemci inemu ślubiła,
„Pókim jeszcze w domu była“.
Krótkoć niewiasta żałuje, 25
Chociać się tak okazuje,
A wtenczas, gdy mąż umiera,
Sobie innego wybiera.
Por. Abstemius 14 De muliere, virum morientem flente, et patre, cam cousolante. — Rej Figl. Jako żona na pogrzebie omdlała. — FP 144 O niewieście, co męża żałowała. — Jakubowski 107 Młoda wdowa (L VI, 21 La jeune veuve).
Źwierzęta się zeszły były,
O swych niedostatkach skarżyły,
A osieł tego żałował,
Iż k swej głowie rogów nie miał;
Więc też małpa wystąpiła, 5
Tę żałobę położyła:
„I mnieć krzywdę udziałano,
„Gdy mi ogona nie dano“,
Ale je kret upomionął:
„Bądź tego wdzięczem, co kto wziął! 10
„Otociem się prozno starać,
„Czego komu Bóg nie chciał dać.
„Otoć ja też oczu nie mam,
