Strona:PL Chrzanowski Ignacy - Biernata z Lublina Ezop.djvu/348

Ta strona została przepisana.


I do kiela ich udusił
I inne barzo przestraszył
Tedy ony, co ujechały,
Samy z sobą rozmawiały:
„Siostry, już sie wystrzegajmy,
„Nie kożdemu dowierzajmy!“
Bywać postawa pokorna,
Ale pod nią myśl niewierna;
I drugić sie będzie bożył,
By łatwiej swej zdrady pożył.

Abstemius 67 De mura, qui cum fele amicitiam contrahere volebat. FE (131) O towarzystwie myszy z kotem. — Jakubowski 60 Kot i szczur stary (L III, 18 Le chat et un vieux rat).

163. Kto złego świebodzi, siebie szkodzi.

Kania, kiedy przelatała,
W sidło sie umotała,
A gdy w swym zdrowiu wątpiła,
Myszy o pomoc prosiła.
Mysz, chocia ją znała kanią,       5
Miłosierdzie miała nad nią:
Sidło na niej przegryznęła
I wolną ją uczyniła.
Ale ona, prozna jęctwa,
Nic nie bacząc dobrodziejstwa,        10
Tuż natychmiast mysz popadła,
Rozdrapawszy, wszytkę śniadła.
Gdy komu chcesz dobrze czynić,
Jeśli godzien, masz pilen być,