„Odtychmiast mu nic nie dajmy! 10
„Niechaj sie nauczy pościć
„Albo równo z nami robić!“
A więc tako udziałały,
Brzuchowi nic jeść nie dały.
On, gdy w sobie już nic nie miał, 15
Do ręku o pomoc wołał.
Ale ony nie słuchały,
O wołanie nic nie dbały;
On częste prośby powtarzał
Kiedy barzo od głodu mdlał. 20
A gdy ręce tak nie dbały,
Juże też samy truchlały:
W brzuchu było ciepła mało,
Żywota już ubywało.
Członki sie poczęły lękać, 25
Brzuchowi jeść chciały dawać;
Ale czasu zamieszkały,
Już były siły ustały.
Więc wszystko człowiecze ciało
Prze niezgodę jest zniszczało, 30
Iż członkowie wsporni byli,
Swego brzucha nie karmili.
Żadny w sobie nie ma dosyć,
A musi też z innymi być:
Rozumiejcie ludzkiej potrzebie, 35
A zwłaszcza kożdy dla sam siebie!
Romulus III, 16: Hervieux (II 221) Membra et venter. D (22) De membris et ventre H 197 Κοιλία ϰαὶ πόδες. St (163) De manibus et pedibus. C (105) O rukau, nohách a o břichu. — FE (19) O członkach człowieczych z żołądkiem, — Niemirycz (31) Członki i żołądek (L III, 2 Les
