Strona:PL Chrzanowski Ignacy - Biernata z Lublina Ezop.djvu/416

Ta strona została przepisana.


„Iż cię w grzebyczek całuję        45
„A ciebie sie namiłuję:
„Będęć z tego radość miała,
„Żem sie ciebie dotykała“,
Kur w pochlebstwie rozumu zbył,
Liszcze swą głowę nachylił;        50
Ona go więc hnet popadła,
A głupiego mędrca śniadła.
Chociaby był mędrcem wielkim
I panował ludziem wszelkim,
Gdy pochlebców słuchać będziesz,        55
Dobrego końca nie dojdziesz.

Joh. de Capua: Hervieux (V, 200) De vulpe et gallo.

DOKOŃCZENIE.