Strona:PL Chrzanowski Ignacy - Biernata z Lublina Ezop.djvu/433

Ta strona została przepisana.
obłów 17, 34 (praeda).
obłuda — maska, straszydło; co nasz pan udziałał, iż w nasze towarzystwo dał człowieka tako żadnego, ku obłudzie podobnego 336.
obmawiać — wychwalać, rozgłaszać; ci, którzy ich namniej mają, swoje cnoty obmawiają 96, 22.
obój 207, 19.
obrać się — trafić się; owąciem się żóraw obrał 63, 9.
obrok zwyczajny 44 (panis quotidianus).
obronić komu czego — obronić przed kim czego; nie wiem. co z niemi (myszami) czynić, bych im mógł kosza obronić 169, 30.
obwieścić; pan mi to polecił, bych cię tym listem obwieścił 2844 (syngraphum regi reddidit).
obwięziel; odłóżże ty obwięzieli (mówi wilk do istryka) 164, 9 (illi suadere coepit, ne tantum telorum onus tergore portaret).
obwięzować się 2840.
obyczaj — sposób, passim; a gdy go lekarz oglądał, w jedzeniu mu obyczaj dał, aby jadł mięso naleksze 188, 42.
ochotny w rozumie 1867 (ingenio prompius).
ocz 480.
odbyć; odbądźże tej paniej spornej, łatwie nabędziesz powolnej 760 (hanc tuam uxorem, ex quo ita est morosa, in tenebras deiicito).
odbywać; synciem za ojca winnego winien odbywać każdego 98, 20.
oddać — odpowiedzieć; pies mu (wilkowi) za ty słowa oddał 183, 9.
oddać się; druga rzekła, by sen miała, iżem się z nim była oddała 686 (altera vero: ast ego in somnis visa sum, quod desponsata erem).
odejmować — bronić 1511.
odelżenie — ulga (w spłacie długu): owca prosiła przedłużenia, na krótki czas odelżenia 118, 10; z tego bólu wielmi lutał (lew), odelżenia sobie szukał 175, 6.
odelżyć; pan kazał, by go... miotłami usieczono, on się przed nogi położył, by ma pan mało odelżył 92 (od hari pe-