Strona:PL Chrzanowski Ignacy - Biernata z Lublina Ezop.djvu/457

Ta strona została przepisana.
wdzięka; nie uczynisz wdzięk uczynkiem, kiedy niedobrym umysłem 124, 34.
wen — won; potym zasię gdy (lis i kozieł) wen chcieli (t. j. wyleźć ze studni) 5, 5.
wesele — wesoło 150, 5.
wesprzeć się czego; (chłop) wsparł się drzewa i takież spał 174, 4.
wezbrać się w drogę, passim.
wezdrżeć; od bojaźni az wezdrżeli 2134 (territi sunt).
wiarować się; pczoła się cisu wiaruje 179, 33; passim.
wiecheć 189, 71.
wielbłąd; źli swe grzechy nizacz mają, a wielbłądy przełykają, ale komór ubogiego uczyni u nich winnego 189, 82.
wielmi — bardzo 126, 11.
wieloryb — wielka ryba 22, 12.
wiesić — wieszać 123, 23; 123, 26; 123, 27.
wieszczek 2052 (augur).
wieść się; Ezop więc za tą przygodą bacząc, gdzie się rzeczywiodą 2074.
wieśny — wiejski 143, 1.
wiewiór; wiewiórkom się uteskniło, aż sam wiewiór, co starszy był... 145, 9.
wilkołek; ukaż ogon, boś wilkołek 712 (heus lemur cedo, ubi est cauda).
wilkowy 151, 12.
wiła; widząc tako szpetnego, mnimali wiłę jakiego 2660 (speciem cum conspicarentur monstruosam insuisamque, existimarunt ipsum fore ridiculum ludumque); komu wiła mił, nigdy mądry nie był (tytuł bajki 156) (scurra).
wiłostwo 983 (insania).
wiłować; kim kurwa wiłuje, datek tylko ona miłuje 179, 37.
wina; winęby wielką dać musiał 513 (esset gravi poena obnoxius); Xant znowu począł gomonić, chcąc Ezopa w winę wprawić 1480; kiedy kupujesz dziedzinę, upatrzże jej każdą winę 165, 22.
wkładać; starzec, aby się syn karał, sługam jego winy wkładał, rzkomo im o tu bakając 180, 6.
włodarstwo 192 (villatio).