Strona:PL Chrzanowski Ignacy - Biernata z Lublina Ezop.djvu/519

Ta strona została przepisana.


Co więc mądrość potrafi, nie dokaże siła.
A stąd dowód, jak wiele dowcip w każdej mierze
Może i że nad siłę rozum górę bierze.

J. E. Minasowicz.
7. Kruk i liszka.

Jadł ser kruk; chytra liszka, znając go prostakiem:
„Gdybyś mial głos Jowisza, byłbyś — prawi — ptakiem“.
Ten ser z pyska wypuści. Ta, porwawszy, powie:
„Wszystkiego masz dość, kruku: rozumuć brak w glowie!“
Jeśli wierzysz pochlebcom, będziesz oszukanym.

Tenże.
8. Liszka i kruk.

Kto rad, gdy go chytrze chwalą, przypłacać tego z hańbą, po niewczasie żałując, musi.
Kruk, porwawszy ser z okna, jeść go, na wysokim siedząc drzewie, chciał. Co gdy ujźrzała liszka, tak rzecze: „O kruku! jaka to jest dziwna świetność piór twoich! jaka uroda twarzy! jaki skład całego ciała! Gdybyś jeszcze głos miał przedniejszego nad ciebie nie mielibyśmy ptaka!“ Na co kruk, gdy chce się popisać z swoim głosem, z pyska ser upuścił, który wnet chytrą liszka łapczywie porwała. Dopiero kruk zwiedziony z żalem westchnął na swoje głupstwo.
Z tej się bajki widzieć daje, jak to rzecz poży- teczna dowcip i jako obrót więcej może nad siłę.“

Fedra, Augustowego wyzwoleńca, bajki wybrane.
9. Kruk i liszka.

Kruk wyleciał niegdyś na drzewo dla zjedzenia ze smakiem sera, który trzymał w pysku. Liszka, spo-