Strona:PL Conan-Doyle - Tajemnica Baskerville'ów.djvu/064

 Jak wryty w ziemię, stał żołnierz na koniu, z bagnetem przez ramię.
 — Co to znaczy, Perkins? — spytał znowu doktor Mortimer.
 Stangret odwrócił się ku nam i rzekł:
 — Trzy dni temu, jakiś więzień uciekł z więzienia w Princetown; wszystkie drogi kołowe i wszystkie dworce w pobliżu strzeżone są przez wojsko. Nie podoba się to naszym fermerom.
 — Powinni być radzi. Policya płaci dobrze za wiadomości o zbiegach. Można zarobić kilka funtów.
 — Ale można też stracić głowę, bo taki nie daruje i gardło pederznie każdemu, kto policyę na jego trop wsadzi.
 — Cóż to za jeden?
 — Nazywa się Seldon. Wpakowano go do więzienia za morderstwo w Notting-Hill.
 Pamiętałem dobrze tę sprawę, bo Holmes interesował się nią, z powodu niezwykłego okrucieństwa mordercy. Złagodzono mu karę śmierci na dożywotnie więzienie: został uznany niepoczytalnym; sędziowie nie mogli uwierzyć, aby dopuścił się tak potwornej zbrodni, będąc przy zdrowych zmysłach.
 Nasz amerykan toczył się teraz brzegiem trzęsawiska, najeżonego wysokiemi kamieniami. Widok był groźny. Nawet sir Henryk przestał się zachwycać krajobrazem.
 Żyzna okolica pozostała za nami; mieliśmy przed sobą ziemię szarą, jałową, zrzadka ukazywała się ludzka siedziba, opasana murem z kamieni. Wreszcie wjechaliśmy w jar głęboki; roztoczyła się znowu zieleń drzew, a w oddali ukazały się dwie strzeliste wieże. Stangret wskazał biczem.