Strona:PL Conan-Doyle - Tajemnica Baskerville'ów.djvu/071

 — Kto ją wręczył?
 — Mój chłopak. Słuchaj-no, James, wszak w zeszłym tygodniu oddałeś telegram do rąk pana Barrymore w Baskerville-Hall?
 — Tak, ojcze.
 — Do rąk własnych? — spytałem.
 — Był wtedy na strychu, więc nie mogłem oddać mu do rąk, ale wręczyłem depeszę jego żonie, która powiedziała, że ją zaraz zaniesie mężowi.
 — Czy widziałeś pana Barrymore?
 — Nie, proszę pana; mówiłem już, że był na strychu.
 — Jeżeliś go nie widział, to skądże wiesz, że był na strychu?
 — Jego własna żona musiała chyba wiedzieć, gdzie się obraca — wtrącił pocztmistrz. — Czyżby nie dostał depeszy? Jeżeli zaszła pomyłka, niech sam Barrymore wniesie skargę.
 Na nicby się zdały dalsze pytania. Mimo wybiegu Holmesa, nie pozyskaliśmy pewności, że Barrymore nie był wtedy w Londynie. On, który ostatni widział sir Karola żywym, chciał może pierwszy zobaczyć swego nowego pana.
 Ale jaki mógł mieć cel w prześladowaniu rodziny Baskerville?
 Przypomniała mi się dziwna przestroga, wycięta ze wstępnego artykułu Timesa. Kto ją przesłał? On, czy też ktoś, kto chciał pokrzyżować jego plany?
 Może kamerdyner chciał zabezpieczyć sobie w dalszym ciągu spokojne i niezależne stanowisko w pałacu, w którym podczas nieobecności właścicieli był prawdziwym panem?...