Strona:PL Conan-Doyle - Tajemnica Baskerville'ów.djvu/114

coś wiem i powinienem był powiedzieć to wcześniej, ale wykryłem to po skończonem śledztwie. Tyczy się to śmierci sir Karola...
 Obaj z sir Henrykiem zerwaliśmy się na równe nogi.
 — Wiesz, w jaki sposób umarł?... — zagadnął baronet.
 — Nie, jaśnie panie, tego nie wiem.
 — Więc cóż?
 — Wiem, dlaczego był przy furtce o tej godzinie. Czekał na kobietę.
 — Na kobietę? On?...
 — Tak, panie.
 — Jakże się ona nazywa?
 — Nazwiska nie znam, mogę tylko wymienić pierwsze litery.
 — Skąd je znasz, Barrymore?
 — Sir Karol otrzymał list tego dnia rano. Zwykle dostawał dużo listów, bo wiedziano o jego dobrem sercu, i każdy w kłopocie udawał się do niego. Ale wtedy był tylko ten jeden list, więc go zauważyłem. Nosił stempel pocztowy Combe-Tracey, adres był wypisany kobiecą ręką.
 — No i cóż?
 — Zapomniałem już o tym szczególe, gdy przed paru tygodniami, moja żona, porządkując w gabinecie sir Karola — (pozostał nietknięty od jego śmierci) — otóż moja żona znalazła w popiele z kominka niedopalony szczątek listu; były na nim wypisane słowa: „Proszę i zaklinam pana, abyś ten list spalił i przyszedł do furtki o dziesiątej.” Pod spodem były litery L. L.
 — Czy masz ten niedopalony kawałek?
 — Nie; gdyśmy go poruszyli, rozsypał się.