Strona:PL Conan-Doyle - Tajemnica Baskerville'ów.djvu/117

biony piesek: wybiegł na bagno i już nie wrócił. Starałem się go pocieszyć, dowodząc, że się odnajdzie, ale przypomniał mi się źrebak, który w moich oczach zatonął w błotach Grimpen-Mire. Wątpię, czy doktor zobaczy już swego ulubieńca.
 — Wszak pan zna tu wszystkich? — zagadnąłem doktora.
 — Zdaje mi się — odparł.
 — Czy nie mógłby mi pan wymienić kobiety, której inicyały są: L. L.?
 Szukał w pamięci.
 — Nie — rzekł wreszcie. — Jest tu wprawdzie kilka rodzin cygańskich, o których nic nie wiem, lecz znam wszystkich farmerów i obywateli okolicznych z imienia i nazwiska. Poczekaj pan... — rzekł nagle. — Jest Laura Lyons — inicyały L. L., ale ona mieszka w Coombe-Tracey.
 — Kto to taki? — spytałem.
 — Córka starego Franklanda.
 — Jakto? Więc ten dziwak ma córkę?
 — Ma. Wyszła za artystę, nazwiskiem Lyons, który przybył tu dla malowania okolicy. Opuścił żonę, choć mówią, że i ona nie jest bez winy. Ojciec wyparł jej się. Biedna kobieta ma ciężkie życie...
 — Z czegóż się utrzymuje?
 — Stary Frankland płaci jej pewną kwotę miesięcznie, ale nie dużo, bo jego własne interesy są zagmatwane. Niepodobna było jej opuścić i dać jej się zmarnować zupełnie. Kilka osób z sąsiedztwa postarało się dostarczyć jej uczciwego zarobku. Stapleton, sir Karol, no i ja wreszcie zrobiliśmy dla niej, co się dało. Kupiono jej maszynę do pisania, i w ten sposób zarabia.