Strona:PL Conan-Doyle - Tajemnica Baskerville'ów.djvu/123

Jeżeli mogę pracować na swoje utrzymanie, to głównie dzięki jego dobroci dla mnie.
 — Czy pani z nim korespondowała?
 Dziwny błysk zapalił się w jej oczach.
 — Dlaczego mnie pan pyta? — rzekła ostro.
 — Aby pani oszczędzić publicznego skandalu. Lepiej, że ja dowiem się prawdy, niż żeby została ujawniona wobec świata...
 Milczała długo; wreszcie spojrzała na mnie z tłumionym gniewem.
 — Dobrze, odpowiem — rzekła. — O co panu chodzi?
 — Czy pani korespondowała z sir Karolem? — ponowiłem moje pytanie.
 — Naturalnie, pisywałam do niego, aby mu podziękować za jego delikatność i wspaniałomyślność.
 — Czy pani zapamiętała daty swoich listów?
 — Nie.
 — Czy pani widywała sir Karola?
 — Tak, parę razy, gdy przyjeżdżał do Coombe-Tracy. Żył w osamotnieniu. Lubił świadczyć dobrodziejstwa z ukrycia...
 — Jeżeli widywał panią tak rzadko i otrzymywał od pani nieczęste listy, skądże mógł być do tego stopnia poinformowany o jej interesach, aby przychodzić jej z pomocą, jak to pani sama zeznała?
 Odrzekła mi na to bez namysłu:
 — Kilku sąsiadów znało moje smutne dzieje; złączyli się, aby mi przyjść z pomocą; między innymi pan Stapleton, przyjaciel sir Karola, był dla mnie bardzo dobry. Przez niego baronet poznał moje przykre położenie.