Strona:PL Conan-Doyle - Tajemnica Baskerville'ów.djvu/152

 — To admirał Baskerville; służył w Indyach Zachodnich pod Rodneyem. A ten w niebieskim fraku, to sir William Baskerville, który był przewodniczącym w izbie gmin za czasów Pitta.
 — A ów jeździec, naprzeciwko mnie, w aksamitnym spencerze?
 — O! ten wart, aby o nim powiedzieć słów parę. On jest sprawcą nieszczęść naszej rodziny. To właśnie krwawy Hugon, który wypuścił sforę psów na tę nieszczęśliwą dziewczynę...
 Spojrzałem na portret z wielkiem zaciekawieniem.
 — Nigdybym się nie domyślił, że to on — rzekł Holmes. — Twarz łagodna, spokojna, tylko w oczach... płomienie. Wyobrażałem go sobie tęższym i groźniejszym.
 — Niema wątpliwości, że to on. Na odwrotnej stronie płótna jest imię i data — rok 1647.
 Mój przyjaciel umilkł, ale nie odrywał oczu od portretu. Dopiero po naszem rozejściu się na spoczynek dowiedziałem się, dlaczego to płótno budzi w nim tak żywe zaciekawienie.
 Zaprowadził mnie znowu do jadalni ze świecą w ręku i przysunął ją do portretu.
 — Co cię uderza? — zapytał.
 Ogarnąłem wzrokiem duży kapelusz z piórami, złociste loki i koronkowy kołnierz; wpatrywałem się w rysy chłodne, surowe. Nie było w nich namiętności, lecz niezłomna, okrutna wola; tryskała ona z oczu stalowych, zdradzały ją usta wązkie, zaciśnięte.
 — Czy ten portret przypomina ci kogo ze znajomych? — pytał Holmes.
 — Z dolnej części twarzy trochę podobny do sir Henryka.