Strona:PL Constant-Adolf.djvu/67

61

Adolf

Zostawiano mi zupełną swobodę; i ta swoboda sprawiała, iż tem niechętniej dźwigałem jarzmo które rzekomo wybrałem.
 Osiedliliśmy się w Kaden, miasteczku w Czechach. Powtarzałem sobie, iż, skoro wziąłem odpowiedzialność za los Eleonory, nie godzi się kazać jej za to pokutować. Doszedłem do tego iż zapanowałem nad sobą; zamknąłem w piersiach najlżejsze nawet oznaki niezadowolenia; wszystkie wrodzone dary obróciłem na to, aby stworzyć sztuczną wesołość, zdolną przesłonić mój głęboki smutek. Wysiłek ten przeobraził mnie samego w nieoczekiwany sposób. Człowiek jest tak zmienną istotą, iż zaczyna w końcu doświadczać uczuć które udaje. Starając się ukryć zgryzoty, zapominałem o nich potrosze.
 Ustawiczne moje żarciki rozpraszały mą melancholję; zapewnienia czułości, jakiemi podtrzymywałem Eleonorę, rozlewały w mem sercu słodkie wzruszenie, niemal podobne do miłości.
 Od czasu do czasu nawiedzały mnie natrętne wspomnienia. Kiedy byłem sam, ogarniał mnie niepokój; tworzyłem tysiące najdzikszych planów, aby się wyrwać nagle z kręgu życia, w którym czułem się wykolejony. Ale odtrącałem te myśli, jak złe sny. Eleonora wydawała się szczęśliwa; czy mogłem mącić jej szczęście? Blisko pięć miesięcy upłynęło w ten sposób.
 Jednego dnia, ujrzałem iż Eleonora widocznie jest wzruszona i że stara się ukryć przedemną myśl, która ją zaprząta. Oznajmiła, iż pisał do niej pan de P***: proces jego zakończył się pomyślnie; przypomniał sobie z wdzięcznością usługi które mu oddała, oraz dziesięcioletni ich związek. Ofiarowywał jej połowę swego mienia, nie aby się z nią połączyć, to było już niemożliwe, ale pod warunkiem, że opuści niewdzięcznego i przewrotnego człowieka, który ich rozdzielił. „Odpowiedziałam, rzekła; i zgadujesz pewnie że odmówiłam“. Zgadywałem aż nadto dobrze. Byłem wzruszony, ale zrozpaczony zarazem nowem poświęceniem, jakie Eleonora dla mnie uczyniła. Mimo to, nie śmiałem próbować żadnych perswazyj: usiłowania moje w tym kierunku były zawsze tak bezużyteczne! Oddaliłem się, aby się zastanowić co mam uczynić. Jasnem mi było, iż