Strona:PL Cooper - Pionierowie.djvu/292

potrzebę mojej posługi, w jakiemkolwiek bądź miejscu, może moją osobą rozporządzić.
 — Przełożę, mości panie (dla czegoź bowiem miałbym się wzbraniać od zostania w tej mierze pańskim agentem) jego oświadczenie się sędziemu Templowi. Do szczęśliwego zobaczenia się panie Edwardzie. Ale momencik jeszcze (albowiem zawsze w interesach pośpiech szkodliwy) uczynić to ze strony pana oświadczenie darmo, czyli (albowiem, byłoby to wcale co innego, chociaż godziwe) przyłączając do tej posługi warunek wynagrodzenia.
 — Jak się tam panu będzie zdawało. Rodzina jego zdaje się być zasmuconą a jabym się chciał przyczynić do usunięcia przyczyn tego umartwienia.
 — Jest to uczucie chwalebne, mości panie (przynajmniej mojem zdaniem, a nie mogę wierzyć, żeby w tej rzeczy dwa ich być mogło); nie zaniedbam przełożyć go sędziemu (mniemam zaiste, że i on jednego ze mną będzie zdania) i (za pomocą boską uwiadomię pana o jego odpowiedzi (jeżeli się zdarzy sposobność) natychmiast.
 Prokurator poszedł dalej swoją drogą ściskając pod lewą pachą plik papierów, który jeszcze dla większej pewności prawą ręką podtrzymywał.
 Wszyscy nasi czytelnicy powinni byli spostrzedz, że nasz bohater, mniejsza o to dla jakiej przyczyny, powziął przeciwko panu Templowi uprzedzenia, które się głęboko wkorzeniły. Ale ponieważ inna przyczyna działała w kierunku przeciwnym, rzeczą jest niezawodną, że w tej chwili ubolewał on szczerze nad niespokojnoścą sędziego, i wszystkoby oddał w świecie dla jej ukołysania.
 Sędzia znalazł się wśród swojej rodziny przy wieczerzy, czoło jego jeszcze chmura melancholii zasępiała i długi czas upłynął nim się ona rozprószyła, gdyż ledwo za zbliżeniem się lata zaczął do swojej zwykłej wesołości powracać.
 Ciepło we dnie, a ciche i częste deszcze w nocy, przyspieszyły rozwijanie się szybkie, wszystkiego, cokolwiek