Strona:PL Cooper - Pionierowie.djvu/442

 Nie radzono się Marmaduku względem tej wyprawy, nie słyszał nawet o niej mówiących, w tej chwili bowiem zamknał się w swym gabinecie z panem Van der School. Hiram Doolitle, na którego twarzy malowały się wszystkie kolory tęczy, stanowił jedyną wzierzchność sędziowską, co się połączywszy z Ryszardem, miała w tem udział.
 Druga była godzina, kiedy wojsko podzielone na sześć pocztów od czterech do pięciu ludzi, mając na czele Ryszarda i Doolitla, ruszyło w drogę. Kapitan Hollister z głową podniesioną pod kątem czterdziestu pięciu stopni, mając na niej mały kapelusz składany i trzymając w ręku ogromnej wielkości dragońską szablę, od której stalowa pochwa ciągnęła się za nim z hałasem prawdziwie wojennym, postępował na czele swego wojska. Nie bez trudności zdołał on wymódz na swych żołnierzach, iżby każdy z nich zwracał głowę w tę samą stronę; ztem wszystkiem w dobrym porządku wąski most przebyto i zaczęto wstępować na górę, a żadna nie zaszła zmiana w rozkładzie sił, wyjąwszy tylko, iż Ryszard i Doolitle, snadź zmordowani śpiesznem na przodzie dążeniem, zwolnili nieznacznie kroku, i nakoniec znaleźli się w tylnej straży.
 Nim zdążono na miejsce położone naprzeciw pieczary, co było celem wyprawy, kapitan Hollister, jako dowódzca baczny, wysłał przodem kilku z przedniej straży na podjazdy i obejrzenie, którzy wróciwszy donieśli, iż zbiegi dalecy od tego, by się mieli poddać, lub w tył się cofnąć, jak oczekiwano, zdawali się mieć wiadomość o projekcie attaku, lub go przewidzieli i poczynili straszne przygotowania do obrony. Wiadomość ta zrządziła istotną zmianę w zamysłach naczelników i w fizyognomii żołnierzy, którzy patrzyli jedni na drugich z wyrazem zamyślenia się i pomięszania. Ryszard i Hiram oddalili się do pewnej odległości, by złożyć niejako radę wojenną. W tej krytycznej chwili spotkali Billego Kirby, który ze swym toporem na ramieniu, szedł na przodzie zaprzęgu wołów, jak Hollister na czele swego wojska. Wydawał się być zdziwionym ujrzawszy tak