Strona:PL Cooper - Sokole Oko.djvu/58

obyty już z miejscowymi zwyczajami, szedł prosto do najobszerniejszej chaty, gdzie zwykle odbywały się narady starszyzny i rozmaite zebrania publiczne. Hejward z trudnością zdołał zachować minę obojętną, wszedł do środka chaty i, naśladując we wszystkim Dawida, usiadł w kącie na pęku gałęzi.
 Wysunął się natychmiast z drugiego kąta stary, osiwiały Indyanin i przemówił do niego w języku Huronów Hejward pokręcił głową na znak, że nie rozumie, a po chwili odezwał się po francusku:
 — Czy nikt nie potrafi rozmówić się ze mną w języku, którego używa wielki ojciec, gdy przemawia do swych indyjskich dzieci?
 Dzicy nazywali wielkim ojcem wielkorządcę francuskiego, część bowiem Ameryki północnej należała wówczas jeszcze do Francyi.
 — Czemuż wielki ojciec nie mówi do Huronów w ich własnym języku? — odparł stary wojownik łamaną francuzczyzną.
 — Bo — ciągnął Hejward powoli i dobitnie, ażeby go należycie zrozumiano — jeszcze się go dobrze nie nauczył.