Strona:PL Cooper - Sokole Oko.djvu/65

 Magua i Unkas zmierzyli się oczyma. Młody Mohikanin, wyprostowany dumnie, z czołem podniesionem, z rozdętemi nozdrzami, wyglądał, jak bohater prawdziwy; posępne rysy Chytrego-Lisa natomiast przybrały wyraz radości i wykrzyknął z tryumfem:
 — Jeleń Chyży!
 Na to imię, dobrze znane, wszyscy wojownicy hurońscy powstali i otoczyli Unkasa, który ich mierzył pogardliwym wzrokiem, nie okazując najmniejszego wzruszenia. Magua podniósł rękę do góry, potrząsnął nią gwałtownie i strasznym głosem zawołał:
 — Musisz umrzeć Mohikaninie!
 Szybkim ruchem zrzucił z ramion skórę zwierzęcą, którą był okryty, jak płaszczem i wymachując rękami z żywością, opowiadał wszystkie powody zemsty, jaką poprzysiągł temu młodzieńcowi. Opowiadał, ilu dzielnych Huronów zgładziła jego ręka, ile klęsk sprowadziła na całe plemię.
 — Kości niepogrzebane braci naszych wołają na nas, abyśmy je pomścili. On musi zginąć, ale w dzień biały, przy świetle słońca, nie trzeba, by cienie nocy okryły trwogę jego śmier-