Przyroda w całym Wildzie budziła się do życia. Słońce, coraz wyżej wznoszące się na niebo, oświetlało jasnemi, brylantowemi promieniami skały i zbocza drobnych wzgórzy. W dolinach pączki topól lada dzień już miały popękać. Zapach drzew balsamowych i jodeł stawał się codzień mocniejszy. Na równinach, po lasach słychać było nieustający, bełkotliwy szum topniejących śniegów; wody zalewały ziemię i utorowanemi już wprzódy łożyskami spływały do zatoki Hudsona[1].
W olbrzymiej zatoce pola lodowe trzaskały i łupały się coraz z hukiem tak potężnym, jak przewalające się po niebie gromy; spienione, bełkotliwe fale płynęły ku oceanowi Lodowatemu, do Roes Welcome[2]. Gwałtowny pęd powietrza, budzący się ponad lodami, mroził od czasu do czasu ciepłe tchnienia kwietniowe.
Sun Rock wznosił się jak zakrzepły w skałę wodotrysk ponad otaczające go zewsząd jodły. Łysy,
- ↑ Zatoka Hudsona jest wielkiem morzem wewnętrznem ciagnącem się daleko w głąb terytorium kanadyjskiego, mierzącem z północy na południe około tysiąca kilometrów. Morze to łączy się z oceanem Atlantyckim cieśniną Hudsona, na północy zaś — z morzem Baffina i oceanem Lodowatym przez kanał Foxa już w pobliżu kola polarnego.
- ↑ Wrota, wiodące do kanału Foxa.
