Strona:PL Cwiklinski Padwa i Polska.djvu/20

zasług. Słusznie sławy wielkiej zażywał następnie Hieronymus Fabricius ab Aquapendente dzięki pracom w zakresie splanchneologji i anatomji porównawczej; jego dzieła były w użyciu aż do połowy XVIII wieku, za jego staraniem wystawiono w Padwie w r. 1594 okazały teatr anatomiczny. Z późniejszych anatomów wymienić wypada Adrjana van den Spigel, Belgijczyka, który w pierwszej ćwierci, i Jana Veslinga, który w drugiej ćwierci wieku XVII anatomję wykładał.
 Równie donośne są zasługi Padewczyków około podniesienia botaniki. Znajomość leków prostych, czyli t. zw. simpliciów miała w wiekach średnich i w późniejszych jeszcze nierównie donioślejsze znaczenie, aniżeli dzisiejsza formakognozja. Zajęto się więc w Padwie kulturą roślin i sprowadzano je z krajów obcych, a za staraniem Franciszka Bonafidesa urządzono w drugiej ćwierci wieku XVI wzorowy ogród botaniczny. Po Bonafidesie wykładał botanikę genjalny Faloppius, aż do śmierci, dopomagał mu zaś w zarządzie ogrodu między innymi przez czas niejaki podróżnik Ludwik Anguillara. Następnie przez lat 26, od r. 1564 do 1590, całkowicie poświęcił się pracy kustosza ogrodu i wykładom pochodzący z Prus (z Królewca czy też Malborga) Polak, Melchjor Guilandinus, którego, gdy podczas podróży do Indji w Tunisie wpadł w ręce korsarzy, zacny Faloppius wykupił. Faloppius, przyjaciel Polaków, przyczynił się do wykształcenia innych jeszcze botaników polskich. Więc też ku jego czci, gdy z światem się pożegnał, Zamoyski mowę pogrzebową wypowiedział i niebawem w Wenecji drukiem ogłosił.